2000’li yıllarda Amerika Birleşik Devletleri’nin doğusunda, şair ve öğretim üyesi Sean Farrell’in evinde ilginç kişiler bir araya gelmiştir. Aralarında şairler, yazarlar, öğretmenler, bir avukat, bir fırıncı, bir boyacı, karanlık bir geçmişi olan bir genç kadın ve bir bebeğin de bulunduğu bu topluluk Şükran Günü yemeğini birlikte yiyeceklerdir. Görünürde basit, geleneksel bir kutlama yemeği hazırlayan bu insanlar, sıradan bir Amerikan alışkanlığını kimbilir kaçıncı kez yinelemektedirler. Onları gözleyen, içlerini okuyan, gelecekleri hakkında hüküm veren biri vardır ki o, romanın hem anlatıcısı, hem de yaratıcısıdır: Tanrı. Sürüp giden hayatlarının, sakladıkları ufak tefek sırların, günlük trajedilerin ortasında pek de fazla özelliği olmayan bir anda bir araya gelen bu insanların hikâyeleri, insanlık komedyasının birer perdesi olup çıkar, Tanrı’nın varlığıyla. Tanrı, okurla birlikte roman kahramanlarına gözlerini dikerek onların geçmişlerini ortaya koyar, önlerinde uzanan ömürleri resmeder. Nancy Huston’un romanında, Yirminci Yüzyıl ağır ağır çözülür; uyuşturucu kurbanı çocuklar, Vietnam, yaşlılık, toplama kampları küçük insan öykülerinde berraklaşarak gözler önüne serilir. Ağır Ölüm, yazgıya dair bir alegorinin bir Son Akşam Yemeği’nin romanı.