Ahmet bey bir öğretmendir. Sınıfa girdiğinde her seferinde bütün öğrencileri onun ilginç bir kişi olduğunu hatırlayıp, sevinç ve merakla onu gözlemeye başlarlar. Onu ilginç kılan; ne masmavi gözleri ne sürekli kıpırdayıp duran bedeni ne de gözlerinin tavan ve duvarlar arasında kalan her şeyi kısa zaman parçaları içinde dönüp dolaşarak hiçbir şeyi kaçırmadan algılaması değildir. Bütün bunların yanında o, bir sevgi ve neşe kaynağıdır... Sevgi ve neşe, onun hiç çıkarmadığı günlük elbisesi; keder ve karamsarlık ise, -kendi deyimiyle- asla giyinmeyi düşünmediği bir balet kostümüdür.
Ahmet bey, günün birinde çok sevdiği bir öğrencisinden kendilerine yardım ricasını alır almaz işe koyulur ve yaklaşık iki yüzyıllık bir vasiyeti yerine getirmek için kararlı bir çaba gösteren beş öğrencisi ile birlikte kendisini eğlenceli bir seyahatin içinde bulur.
Ahmet beyle yolculuk; asıl amaç tarihsel izler üzerinde yürüyerek bu vasiyet düğümünü çözmek olsa bile, asla yan kazançlardan ayrı tutulamayacak kadar da, pragmatik bir süreçtir.
O, Çatalkaya kalıntılarının binlerce yıllık anıtmezarı içine girip de oradan çıkamayan üç ölünün ikiyüzyıllık vasiyetlerini öğrencileri ile beraber yerine getirmeye çabalarken, taze bir hayat yaşayan beş genç insanın ufkunu da kaydadeğer rehberliği ile aydınlatmaya özen gösterir.