Ebrar çok sık çocukluk anılarına, mazinin kurutulmuş gül yapraklarını andıran hatıra sağnağında seyahate çıkıyordu. Zira çocukluk yılları bir masal gibi çok mutlu geçmişti. Küçük kızın mütevazi çocukluğu, bir saray yaşamı ile değişilmeyecek kadar huzurlu idi.
Tek katlı evleri büyük bir bahçe içerisindeydi. İşte bu bahçe düş denli güzel çocukluğunun en nadide köşesi idi.