Nouk, Paris´te bir kitaplıkta görevli, kendini oğlunu yetiştirmeye adamış, otuzlarında yalnız bir kadın; belki binlercesinin arasında, bir yalnız kadın; uzakta, oğluyla iletişimi sürdüren ve oğlunu isteyen bir baba. Duyarlılıkları, özlemleri, görev duygusu ve içinde kopan fırtınalarla sıradan bir yaşam Nouk´un yaşamı. Ama onun kendine özgü renkleri var. Annelik ve kadınlık, bağlar ve özgürlük duygusu arasında eziliyor, sıkışıyor gibi hissetse de, yaşamına kattığı mizah, kendiyle ve çevresiyle dalga geçebilmesi, dostlukları, oğluyla ilişkilerindeki keskin gözlem gücü onu farklı kılıyor. Nouk´un yaşamı çoğumuzun iyi bildiği, ama sözcüklere dökmekten çekindiği bir yaşam. GeneviÜve Brisac, akıcı, rahat biçemiyle çağdaş bir söylem kuruyor `kadın´ ve `yaşantılar´ üzerine. Deniz Kıyısında Bir Hafta Sonu´nda yalnızca Nouk´u ve Eugenio´yu değil, çalışan annelik yapan, kendi olmaya çabalayan modern, kentli kadınları ve onların yaşamlarının merkezi olan, çocukları anlatıyor.