‘Ay da, ten de, ruh da, sanki varoluşa dair son kozlarını oynarlar. Ay, büyüsünün ve kışkırtıcılığının; ruh, başkaladırısının ve sarhoşluğunun; ten, hayatta kalma arzusunun sınırlarını zorlar. Bu kozlar birbirine yakın güçlerdeyse, işte o zaman, belki de hayatın en büyüleyici oyunu soluk alıp vermeye başlar. Bu oyunun da adı aşktır.’ Böyle diyor Dolunay Yansımaları´nın yazarı Asuman Ercan, kitabının bir yerinde. Tam yirmi dokuz metin var bu sıradışı kitapta, ‘ay’ın yirmi dokuz günlük yolculuğu gibi. Gökyüzünde biçimden biçime giren ve ışıkllı, büyülü bir yol sunan ay´ in peşine düşüncelerini, duygularını, hüzünlerini, anılarını ve fantezilerini takan yazar, onun büyüsüne kapılıp uzak yolculuklara çıkıyor. O1dukça hüzünlü bir yoğunlukla hafif bir oyun arasında imgesel bir gelgit gibi değişen bir yolculuk yapıyor yazar, öykü sınırlarını aşan bu yirmi dokuz metinde. Kendi içsel müziğini hissettiren, dolu-nay´in esinlendirdiği bu yirmi dokuz öykü/metin, ilk kitabıyla karşımıza çıkan Asuman Ercan´ın şiirsel bir çalışması.