Ahmet Say, bu kitaptaki öykülerinde doğal çevre olarak Bingöl´u, insan öğesi olarak da Bingöl´lüyü işliyor. Bu çevreyi ve bu insanları seçerken, yazarın, saf, el değmemiş bir ´tema´ arayışında oluşu gözden uzak tutulmamalıdır. Güneşin Savrulduğu Yerden adlı bu kitabındaki öyküleri, Ahmet Say´ın ´tema üzerine işlemeleri´ olarak düşünülebilir. Müzik terimlerini edebiyata yaklaştırmak eğilimindeki yazari ´işlemeler´i, anlatımındaki işçilik için kullanıyor. Geleneksel maden sanatındaki ´kakma´ tekniğini andıran bu stil, şiir geleneğimizdeki incelikli ve renkli deyişlerin çağdaş edebiyata zorlanmadan aktarılmasını örnekliyor. Böylece bu öykülerden, sertlikten kaçınan, şiir yüklü, canlı, akıcı ve sinema dilini çağrıştıran bir edebiyat çabasının tadını alıyoruz.