Gürsel Korat, Zaman Yeli ile başlattığı “zaman” merkezli imgelemini Güvercine Ağıt ile sürdürüyor. Güvercine Ağıt, 1294 yılının Ağustos ayının son gününde, Anadolu’nun beş ayrı noktasında yağmur altında yaşanan olaylarla açılır. Romandaki tarihsel zenginlik, roman kişilerinden de bellidir: İspanya’dan Venedik’e, Balkanlardan Kayseri’ye kadar geniş bir coğrafyanın insanlarının etnik özellikleri ve dilleri şaşırtıcı bir sahicilik içinde verilmiştir. Tarihimizin bu özel alanı ve dönemi, Korat’ın kitaplarına bütünlüklü bir yapıyla girerken, birbiri içine girmiş inançların yarattığı farklı dünya, bektaşisi, keşişi, emiri ve dervişiyle geniş bir yelpazenin insanları, romandaki yerini alıyor. Güvercine Ağıt’ta Latince anagram ve İştar yazıtından alınan metin dışında, hiçbir deyiş, tekerleme, nefes, kitabe, anagram, destan, şiir ya da özdeyiş, alıntı değildir. Yazar bu romanda şaşırtıcı ve benzersiz özellikler içeren, kendine özgü bir “metne uygun dil” yaratmıştır. Güvercine Ağıt’ı okurken, zihninizin tarih sayfasında değil, düş sayfasında yer açmanızdan başka getireceğimiz bir öneri yoktur.