Peride Celal, bir dostuna yazdığı mektupta, Güz Şarkısı adlı romanı için şunları söylüyor: Güz Şarkısı, benim, Kurtlar’dan sonra en sevdiğim romanlarımdan biridir. 1960’lı yılları oldukça gerçekçi bir gözlemle bu romana aktardığımı sanıyorum. Bir uzun vapur yolculuğunda bir çifte rastlamıştım. Birbirlerine çok aşık oldukları belliydi. Ama nedense hep bir yerlere saklanıp kaybolmak ister gibiydiler. Yüzlerinde sonsuz bir hüzün vardı. Beni etkilediler. Peşlerinde dolandım durdum. Sonunda işte bu roman çıktı ortaya. Meksikalı bir yazar, ya da İspanyol, ‘Ben bir casusum, insanların gizlerini araştırırım,’ der bir konuşmasında. Kimi yazarlar için öyledir sanırım. Ben de kendimi, insanların gizlerini araştıran bir dedekitfe benzetmişimdir çoğu zaman. Güz Şarkısı’nda Önce Cumhuriyet gazetesinde tefrika edilen, sonra 1966 yılında kitap olarak yayımlanan Güz Şarkısı’nı yazarın yeniden elden geçirmesinden sonra bu yeni biçimiyle sunuyoruz okurlarımıza.