Yazarken hep ikilem içindeyim: Mutluluk, mutsuzluk ikilemi. (...) Acı, bir bakıma üretici kılıyor insanı. (...) Bu kanayan coğrafyada, yürekleri, beyinleri kirleten ölüm kokusundan kurtulamadım. (..) Bu günlere tanık olmak, umarsız kalmak, taşranın kirli kamburunu taşımak, geleneksel değerlerle boğuşmak o denli güç ki. (...) Her yazar, içinde yaşadığı koşullara göre renklenir, biçimlenir. İki binli yıllara yaklaşırken, yaşanan bunca acılara, ağıtlara tanıklık etmek çok üzücü. Nerdesin Sevgi! Nerdesin Baş! Nerdesin Umut.!
Bu sözler, Suzan Samancı`nın yayınevimize yazdığı mektuplardan alınmış cümleler. Bu sözlerle yazar, Kıraç Dağlar Kar Tuttu adlı bu yeni kitabını, elinde olmadan tanımlamış oluyor. Güneydoğu`da yıllardır süren, bitmeyen savaşın içinde yazılmış bu öyküleri beğenerek okuyacağınızı sanıyoruz.
(Arka Kapak)