Rıdvan Memi, geleneksel şiirimizin eski defterlerinde kalmış, ama hep var olan o sahih lirizmi, kendi sözü ile temize çeken bir şiir yazıcısı; - ‘Şarkın hususi ve mahrem tarihine bir derkenar’ düşebilmek için, o eski defterlerin ne yazdığını, kuşkusuz, iyi bilmek gerekiyor...
Şair, kendi Söz’ü ile okuduğu (ya da yazdığı) bu Tarih’in onu yaraladığının da bilincinde: ‘Biz Şarkın yaralı çocukları...’ Onlar hep ‘esmer ve âşık’tırlar; alıngandırlar; Aşk’ın ‘yanlış gelişler’inden ve ‘yanlış gidişler’inden yakınırlar. Onlar ‘Biz’dirler...

Rıdvan Memi, bu ilk kitabı ile ‘Eski Şiirin Rüzgârı’yla savrulmuş bir Söz tadı getiriyor. Sadece eski şiirin rüzgârıyla mı? - hayır! Yaşamanın da bir savrulmuşluk olduğunu bilen, ergin bir Söz tadı...