Philippe Djian, yalın, kıvrak bir anlatımla yarattığı şiddet estetiğiyle, yazıya ustalıkla yedirdiği sinematografik öğelerle, satış rakamları beş yüz binleri, kimi zaman milyonu bulan yirmi iki kitaba imza atarak Fransa’nın kült yazarlarından biri oldu. Son romanı Sürtüşmeler’de, geçmişin şeytanlarını kovmak için anılar kapanına sıkışmış bir antikahramanı dillendiriyor yine. Sırasıyla oğul, eş ve baba rollerine soyunan isimsiz bir anlatıcı. Dekorda alkol, kan, müptelâlar, hava limanları, bir kitapçı dükkânı, bazen bir göl kıyısının ağır durgunluğu. İkincil rollerde eski tüfek rock yıldızları, dibe vurmuş ihtiyarlar, manken eskileri, kocamış yayıncılar, genç ‘kaybedenler’. Hepsinin merkezinde, bir yazgıyı biçimlendiren anne figürü. Beş metnin derinlikli sahneleriyle aktarılmış bir yaşamın tüm bu hammaddeleri, anlam yoğunluğuyla ters orantılı, berrak, dolambaçsız bir dille, ünlü Betty Blue’nun sertliğini aratmayan imgelerle şekilleniyor.